Iets dat ik beginnen begrijpen ben tijdens de initiatietrainingen deze week is een invulling van ma-ai. De goede of juiste afstand.
Niet dat ik nu voor elke techniek die ik uitvoer perfect weet op welke afstand ik me best positioneer. Het is eerder dat ik een soort bewustzijn ervaar van de afstand.
Het is moeilijk om te beschrijven, maar ik voel de aanwezigheid van uke, en anderen om me heen. Wanneer ik dichter bij hen kom ervaar ik een soort druk die me weg duwt. Wanneer ik verder van hen weg ga voel ik het omgekeerde: een soort trok, alsof ik naar uke toe getrokken wordt. Een beetje als een soort springveer die ons verbindt.
De zone waarin de druk neutraal is, waarin ik druk noch trok voel, is volgens mij de juiste ma-ai. Die vinden vergt denk ik een enorme alertheid, en veel oefening.
Iriminage is moeilijk voor mij. Maar dankzij de initiatietrainingen en een verbetert besef van ma-ai denk ik een klein beetje vordering gemaakt te hebben: wanneer goed uit evenwicht, verplaats je je naar het centrum van de druk, recht in de aanwezigheid van uke.
Zoals verschillende leraars, sensei en sempai me uitlegden: irimi is door de persoon, zijn plaats afpaken, denken 'ik sta nu hier'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten